Czasem zniknięcie to nie ucieczka, tylko sposób, by znów zatęsknić. Za pisaniem, za sobą, za tym spokojem, który przychodzi, gdy nic nie musisz.

Po czterech miesiącach ciszy wracam z nową energią

Cztery miesiące ciszy. Tyle minęło od mojego ostatniego wpisu na blogu.
Nie wydarzyło się nic dramatycznego — po prostu potrzebowałam odpoczynku i równowagi.

Zwykła proza życia, wakacje, długie wieczory w ogrodzie, śmiech przy winie, zapach trawy.
Trochę mniej pośpiechu, trochę więcej slow life.

Ten czas nauczył mnie, że czasem warto się zatrzymać, żeby później wrócić z nową energią i spokojem.

Wrzesień i powrót do codzienności

A potem przyszedł wrzesień – miesiąc, który zawsze oznacza dla mnie nowy początek.

Obowiązki, planery, rozpisane grafiki – wszystko wróciło na swoje miejsce.

Ale ja już byłam inna. Bardziej uważna, bardziej obecna.

Co wydarzyło się przez ten czas

✨ Wykręciłam swoją biegową życiówkę na 5 km – mały sukces, który dodał mi motywacji do działania.

🏊‍♀️ Wróciłam do nauki pływania, odkrywając, że nowe początki mogą być naprawdę przyjemne, chociaż wciąż są wyzwaniem

🇮🇹 Zaczęłam uczyć się włoskiego – bo nigdy nie jest za późno, by rozwijać pasje. A jak kiedyś pojadę do Włoch, to z uśmiechem wpadnę do kawiarni z „un cornetto e un caffe per favore!” na ustach 😉

🎓 Rozpoczęłam studia podyplomowe, które otworzyły przede mną nowy rozdział.

Wszystko to razem sprawiło, że życie po czterdziestce nabrało dla mnie innego znaczenia.

Zmiany po czterdziestce – mniej muszę, więcej chcę

Po czterdziestce coś się we mnie przestawiło.
Nie czuję już, że powinnam.
Nie gonię za tym, co „trzeba”.

Za to coraz częściej myślę:
chcę spróbować, chcę zobaczyć, chcę przeżyć.

To piękne uczucie – wewnętrzny spokój i świadomość, że motywacja do działania nie musi wynikać z presji, ale z chęci.

Nowy rozdział – powrót na bloga

Pisanie zawsze było moim miejscem, w którym mogłam złapać oddech i spojrzeć na życie z dystansem.

Ten powrót to nie tylko kolejny wpis – to symboliczny nowy rozdział, pełen spokoju, ciekawości i wdzięczności.

Tyle u mnie.

A co słychać u Ciebie?

Do poczytania przy filiżance kawy!

Agnieszka