Pierwszą książką, jaką przeczytałam w 2016 roku była autobiografia Hilary Clinton – „Tworząc historię. Wspomnienia.”. Książka wybrana przypadkowo, stała się całkiem ciekawą lekturą pokazującą Amerykę lat młodości Hilary, czas studiów, czas aktywnej pracy zawodowej, czas bycia Pierwszą Damą aż w końcu czas walki o funkcję Senatora.
Nie wiedziałam, że w USA jeszcze w latach 60-tych kobiety miały tak ograniczone prawa. Nie przypuszczałam, że nie mogły swobodnie wybierać kierunku studiów. Nie wierzyłam, gdy czytałam, że za Pierwszą Damą stoi cała armia ludzi, pomagających i wspierających w każdej chwili. Nie zdawałam sobie sprawy, jak brudna i brutalna jest polityka w Stanach.
Co pisze sama autorka: ” Starałam się przekazać moje obserwacje, myśli i uczucia – takie, jakie były w danej chwili. Ta książka nie jest dziełem historycznym, ale osobistym wspomnieniem, pozwalającym zajrzeć za kulisy niezwykłego okresu w życiu moim i życiu Ameryki”.
Wypełniając swoje postanowienie noworoczne, muszę wspomnieć o nowej dla mnie płycie – na pierwszy rzut idzie płyta Smolik & Kev Fox. Muzykę, którą tworzy Smolik uwielbiam prawie bezkrytycznie. Gdy mam już wszystkiego dość, włączam którąś z jego płyt i… jest dobrze. Płyta, którą miałam okazję przesłuchać jest po prostu doskonała – połączenie gitary akustycznej, nastrojowej elektroniki, zachrypnięty głos Foxa i plastyczne aranżacje Smolika. Polecam na długie zimowe wieczory!
A mnie wciąż się zdarza
chodzić po lekarzach.
Każdy ma swoje sposoby na zimową nudę.
Może to być książka, dobra kawa, muzyka. Ważne, żeby odnaleźć coś, co ułatwi przetrwanie dni, kiedy słońce tak szybko chowa się za horyzontem 😉
Dobrej nocy, Agnieszko 🙂
Ojej ojej, czyli nie tylko ja uwielbiam Smolika?!
Kiedyś czytałam o księżnej Dianie niesamowitą spowiedź, w której również pokazywała jak inne jest to życie, od tego co kreowane jest w mediach i utwierdzane przez piękne uśmiechy i wypowiedzi… Chyba nigdy nie zamieniłabym się z nimi miejscami, nie każdy ma taką siłę jak Hilary Clinton. Nie ma się co oszukiwać, ja na pewno nie 😉 Pozdrawiam ciepło!
No to jest nas dwie:)
Aby być w polityce trzeba mieć zdecydowanie silne nerwy i dużą motywację… ja również zostawię karierę polityczną innym;)
Jednym z moich postanowień noworocznych było przeczytać 1 książkę na dwa tygodnie i opowiedzieć tu o niej, drugim, aby przesłuchać 1 nową dla mnie płytę… stąd ten wpis:)
mam nadzieję, że tylko profilaktycznie
Smolikowa płyta znalazła się pod choinką i zgadzam się warto posłuchać 🙂
Nie lubię czytać biografii, Smolikiem zainteresuje się, wiele dobrego o jego muzyce można usłyszeć. Pozdrawiam. 🙂 .
oj to to, warto posłuchać i…replay!
A dlaczego Tereniu? Ja z kolei bardzo lubię, chociaż wiem, że są one w zależności od sytuacji politycznej i wpływów na biografa – bardzo koloryzowane…
Biografię czytałam, też polecam innym. Płyty nie znam, ale posłuchać nie mieszkam. Pozdrawiam
Muszę koniecznie poznać twój gust muzyczny. Już zasiadam do YouTube!
weronikarudnicka.pl
Naprawdę warto!
Mój gust muzyczny jest zmienny jak…kobieta;)